Το Ανθρώπινο Νευρικό Σύστημα. Μέρος πέμπτο:Κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές διαμορφώνουν τις σχέσεις των ανθρώπων με εθιστικές, διεγερτικές, ευφορικές και ναρκωτικές ουσίες: Από την διεύρυνση της προσωπικότητας έως τα όπλα του ψυχοτρονικού πολέμου 

 

Της Δήμητρας Σπανού, Χημικού

 

όταν το τεράστιο κόστος του πολέμου στην ΝΑ Ασία τον έκανε ασύμφορο για τις ΗΠΑ, η κυβέρνηση Nixon  προσπάθησε να εμπλέξει και άλλες κυβρενήσεις, να αναλάβουν δράση . Όταν αυτό το σχέδιο είχε αποτύχει, αναδύθηκε μια καινούργια πολιτική, που τελικά οδήγησε κι άλλες κυβερνήσεις να πάρουν μέρος σε μια μεγάλη σταυροφορία:Αυτήν του πολέμου "κατά των ναρκωτικών"


από το βιβλίο του Κλεάνθη Γρίβα "Πλανητική κυριαρχία και ναρκωτικά"

 

Η αλλαγή στις απόψεις ,στην νομοθεσία και στην κοινή γνώμη   για τις λεγόμενες ευφορικές ψυχαγωγικές ναρκωτικές διεγερτικές ουσίες ,  ήρθε στις αρχές του περασμένου αιώνα

Κατά την διάκριση (Lewin, 1928), τα ναρκωτικά διακρίνονται ανάλογαμε τιςσυνέπειές τους σε: 1) ευφορικά(όπιο, μορφίνη, ηρωίνη), 2) φανταστικά(χασίς, παραισθησιογόνα), 3) υπνωτικά(βαρβιτουρικά), 4) μεθυστικά(αιθέρας, αλκοόλη) και 5) διεγερτικά(αμφεταμίνες, κοκαΐνη). που και παλαιότερα γινόταν περιορισμένη χρήση τους για ψυχαγωγικούς, θεραπευτικούς, διατροφικούς, κλιματολογικούς, ή υπαρξιακούς λόγους 

Αρχαίου λαοί χρησιμοποιούσαν πολλά από αυτά για ψυχαγωγικούς , θεραπευτικούς και  τελετουργικούς λόγους
 Οι Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν  όπιο  τόσο για  τα ψυχαγωγικά  όσο και  για τα  θεραπευτικά του αποτελέσματα
Οι Ίνκας του  Περού, , μασούσαν τα φύλλα της κόκα που θεωρούνταν δώρα σταλμένα από θεό Ήλιο για τους ιερείς και  τους
βασιλείς 
Ακόμα ποσότητες Νικοτίνης Κοκκαίνης και Χασίς βρέθηκαν σε Αιγυπτιακές μούμιες που ανάγονται περίπου στο 1000π.Χ.
 Τα επίπεδα όμως της κατανάλωσης αυτών των ουσιών παρέμεναν σταθερά μέσα στους αιώνες και είχαν ενσωματωθεί στις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες ώστε να μην αποτελούν το τεράστειο πρόβλημα της εποχής μας

Αύξηση στην χρήση τους εμφανίζεται τον 19ο αιώνα που συμπίπτει με την βιομηχανική επανάσταση 1850-1900 μΧ

Μεγάλες μάζες αγροτικού πληθυσμού στην Ευρώπη μετακινούνται σε  βιομηχανικές και αστικές περιοχές και ο τρόπος ζωής τους αλλάζει. 

Η διατροφικές τους συνήθειες κλίνουν σε αύξηση της κατανάλωσης ζάχαρης, τσαγιού, καφέ στην Βρετανία και ΗΠΑ από 300 έως 500% (ουσίες που επίσης δρουν στο νευρικό σύστημα

Με το εμπόριο και την εκμετάλλευση των αποικιών στην Ευρώπη φτάνουν ο καφές από την Σαουδική Αραβία, το τσάι από την Κίνα, ο καπνός από την Αμερική, τα μπαχαρικά πάντα, από την Ν.Α. Ασίια, η κόκα από το Μεξικό, το όπιο από την Ασία

 

Οι ζωικές πρωτείνες έναντι των φυτικών αυξάνονται επίσης κατά 300%

Αλλάζει επίσης και ο τρόπος ζωής τους με πολύωρη εξαντλητική εργασία σε άθλιες συνθήκες των εργοστασίων και απομάκρυνση από τη φύση.

 

Η ΖΑΧΑΡΗ

ή σουκρόζη,

αλλιώς η σαχαρη, η οποία δίνει στον οργανισμό μόνο θερμίδες έχει  γλυκειά  γεύση 

...  Όταν καταναλώνεται μια γλυκιά τροφή, ο εγκέφαλος παράγει ενδογενή οπιοειδή

 

οποιοειδή του εγκεφάλου  ενδορφίνες   και   εγκεφαλίνες

νευροδιαβιβαστές οι οποίοι αναγνωρίζουν επιθυμητές αισθήσεις, σε αυτή την περίπτωση, τη γεύση του γλυκού. Ταυτόχρονα η γλυκιά γεύση πυροδοτεί την παραγωγή ενός νευροδιαβιβαστή, της ντοπαμίνης,η οποία επιδρά στην μνήμη, συνδέοντας την επιθυμητή αίσθηση, με την ανάγκη να την ξανανιώσει το άτομο στο μέλλον. 

Ιουλία Χαριστού - Διαιτολόγος Διατροφολόγος

 

ΤΟ ΤΣΑΙ

Οι τανίνες του τσαγιού Περνούν τον εγκεφαλονωτιαίο φραγμό και επηρεάζει την παραγωγή σεροτονίνης, ντοπαμίνης και GABA.

  τεανίνες ή τανίνες

 

 

 

 

 

 

 

 

 

            ντοπαμίνη                                σεροτονίνη                          GABA

 

 Χαριτολογώντας , η απόλαυση της δημιουργικής δράσης και η χαλάρωση, είναι η αίσθηση που παίρνει κάποιος πίνοντας ένα φλυτζάνι τσάι.

 Στην  περίοδο που ο μέσος άνθρωπος - βιομηχανικός εργάτης σε αστικές περιοχές, απομακρύνεται από την  δημιουργική και παραγωγική εργασία και η αριστοκρατία εδραιώνει την θέση της στην νέα κοινωνία το τσάι έχει μπει πια μέσα στη ζωή τους.

 

Ο ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ Η ΚΑΦΕΙΝΗ ΤΟΥ

 

Η καφείνη του καφέ (παράγωγο της ξανθίνης) είναι ουσία με ευεργετικές και αρνητικές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό

Έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, σε μεγάλες δόσεις προστατεύει από την ραδιενέργεια

όμως συντελεί στην αυξημένη αποβολή ασβεστίου από τα οστά ενισχύοντας την οστεοπόρωση.

 

Η γνωστή δράση της καφείνης είναι οι διεγερτικές της ιδιότητες. 

Ανταγωνιστής της Αδενοσίνης,  προσδένεται στους ίδιους υποδοχείς, και σταματά την δράση του νευροδιαβιβαστή αυτού, ο οποίος βοηθά τον οργανισμό να ξεκουράζεται, όταν  χρειάζεται ανάπαυση και ύπνο, διότι επιβραδίνει την νευρική διαβίβαση.Μεγάλη δόση καφείνης μπορεί να έχει μοιραία αποτελέσματα

Άλλες ουσίες του καφέ όπως η καφεστρόλη 

και η καβεόλη (αλκοόλες παράγωγα του φουράνιου) 

Καλλιεργείται μόνο στην τροπική ζώνη. Τα πρώτα φυτά εμφανίστηκαν στην Αιθιοπία. Κατόπιν καλλιεργήθηκε συστηματικά στην Υεμένη για εξαγωγή στην Ευρώπη. Πέρασε από τους Ολλανδούς μέσω των αποικιών στην Ινδονησία και μέσω των Γάλλων στην Αμερική. Σήμερα είναι το δεύτερο προιόν σε πωλήσεις παγκόσμοα μετά το πετρέλαιο.

Η καλλιέργειά του στην Ν. Αμερική συνδέθηκε με το δουλεμπόριο Αφρικανών από Νιγηρία Μαντού Κόγκος Μοζαμβίκη, Αγκόλα Δαχομέη κ.α. που μεταφέρθηκαν εκεί στις Βραζιλιάνικες φυτείες που φυσικά τις εκμεταλλεύονταν Αποικιοκράτες.

 

Ο ΚΑΠΝΟΣ

Τα φύλλα αυτόυ του ποώδους φυτού ξηραίνονται και καπνίζονται

Η δρστική τους ουσία είναι κυρίως η νικοτίνη δραστικό αλκαλοειδές συστατικό των φύλλων του καπνού 

Καπνά (Nicotiana tabacum), που ανήκει στην οικογένεια των σολανιδών

Είναι αγωνιστής της ακετυλοχολίνης για ορισμένους  υποδοχείς (νικοτινικούς) ,η οποία παύει να παίζει τον ρόλο της μετάδοσης νευρικών ερεθισμάτων στο Περιφεριακό Νευρικό Σύστημα και την θέση της παίρνει η νικοτίνη . Ιθαγενές φυτό της Αμερικής , εισήχθη στην Ευρώπη τον 16ο αιώνα

Στή συνέχεια η καλλιέργεια άρχισε να δίνει κέρδη και τον 19ο αιώνα έγινε συνήθεια της καλής κοινωνίας. Πρώτη φορά το 1964 αναφέρθηκαν βλαβερές συνέπειες του καπνού.

 

ΤΟ ΟΠΙΟ

Α.Το 19ο αιώνα το μονοπώλιο του εμπορίου του οπίου θα προκαλέσει δύο πολέμους μεταξύ Άγγλων και Κινέζων, που ονομάστηκαν «πόλεμοι του οπίου».

ήταν η  προσπάθεια των Κινέζων να πάρουν τον έλεγχο του εμπορίου του οπίου γιατί η διάδοσή του στην Κίνα είχε πάρει δραματικές διαστάσεις. Ηττήθηκαν και προς το τέλος του 19ου αιώνα αρχίζει να γίνεται αισθητή και η παρουσία των Αμερικάνων των ΗΠΑ στην περιοχή . Το ενδιαφέρον τους στρέφεται στο εμπόριο οπίου μεταξύ Ινδίας και Κίνας

Εν τω μεταξύ οι Κινέζοι έμποροι κυρήσσουν εμπάργκο στα Αμερικάνικα προιόντα ώστε να αποκτήσουν ξανά τον έλεγχο στην χώρα τους . Όμως  παρεμβαίνουν κι άλλες Μεγάλες δυνάμεις που αποφασίζουν να περέμβουν στην περιοχή "για να στηρίξουν την Κίνα στον αγώνα της κατά του οπίου"

Η ΗΠΑ εελίσεται πλέον σε υπερδύναμη ιδιαίτερα μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο που βγαίνει ισχυρή έναντι των άλλων εξασθενημένων χωρών

Το 1920 η Μ.Βρεττανία θέτει με νόμο τα οπιοκάτω από ιατρικό έλεγχο ενώ στην συνδιάσκεψη της Χάγης 

 

Παρατηρείται αύξηση της χρήσης ευφορικών και ναρκωτικών ουσιών στον 19ο αιώνα στους σκληρά εργαζόμενους βιομηχανικούς εργάτες

 

το φυτό όπιο και προιόντα κατεργασίας του μορφίνη κωδείνη (αργότερα και η ηρωίνη)

Πολλά άτομα κατά τον 19ο αιώνα βασίζονταν στα οπιοειδή ως αναλγητικά. Ιατροί και φαρμακοποιοί συνταγογραφούσαν ένα είδος αναψυκτικού που ονομαζόταν λάβδανο, ένα μείγμα οπίου και αλκοόλ ως "μαγικό ελιξήριο" για πολλά προβλήματα φυσιολογικής και ψυχολογικής μορφής.

Από τη Βικιπαίδεια,

Η αύξηση της χρήσης των ευφορικών ουσιών στον 19ο αιώνα ενσωματώνεται στην κουλτούρα της εποχής και μπαίνει κάτω από τον έλεγχο πολιτιστικών συνηθειών και κανόνων ακόμα και τελετουργικών.

Στην ανώτερη τάξη συνδέεται με την διανόηση την ποιότητα ζωής και τις λεπτές απολαύσεις

Στις αρχές του 20ού αιώνα, τόσοι πολλοί Αμερικανοί στρατιώτες είχαν εθιστεί στα οπιοειδή, που το 1914 το Αμερικανικό Κογκρέσοπέρασε το νομοσχέδιο του Χάρισον, απαγορεύοντας την μη ιατρική τους χρήση.

 

ΤΑ ΒΑΡΒΙΤΟΥΡΙΚΑ

Από το δέυτερο μισό του 19ου αιώνα η Χημεία και κυρίως η Οργανική Χημεία αρχίζει να έχει αλματώδη εξέλιξη και προς το τέλος του αρχίζει να παράγει φάρμακα. Η φαρμακοβιομηχανία στην συνέχεια εμπορεύεται μαζικά χημικά προιόντα- φάρμακα με όλο και αυξανόμενο τζίρο. 

Καθώς οι φυσικές ψυχότροπες ουσίες δεν μπαίνουν εύκολα σε μονοπωλιακό έλεγχο, αρχίζουν να διαφαίνονται οι προθέσεις, να εκτοπιστούν οι φυσικές αυτές ουσίες και τη θέση τους να πάρουν, τα φαρμακευτικά σκευάσματα των φαρμακοβιομηχανιών. 

Τα πρώτα φάρμακα για νευρικές παθήσεις,, που βγαίνουν στο εμπόριο είναι η βαρβιτάλη

  The synthesis of barbituric acid from urea and malonic acidBarbital 

Σύνθεση βαρβιτουρικού οξέος από μηλονικό οξύ και ουρία με αντίδραση συμπύκνωσης από το φαρμακοποιό Baeyer το 1864 

 

και η φαινοβαρβιτάλη το 1904 με το εμπορικό όνομα Luminal παράγωγα του βαρβιτουρικού οξέος που έχει αγχολυτικές, υπνωτικές και αναισθητικές ιδιότητες

Στο νευρικό σύστημα το βαρβιτουρικό οξύ παίζει ρόλο ενεργητικού συναγωνιστή του γαμονοβουτυρικού οξέος (GABA) (ανασταλτικός διαβιβαστής)

Συνδέεται με τους ίδιους υποδοχείς αλλά σε διαφορετική θέση, ενισχύοντας έτσι την επίδραση του GABA (το οποίο έχει ανασταλτικές ιδιότητες για το νευρικό σύστημα).

 Οι βενζοδιαζεπίνες Ανακαλύφθηκαν 1930 από Leo Sternback ενώ εργαζόταν για την εταιρείαHoffman-La Roche.

Στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα δίνεται μεγάλη βαρύτητα στην ανακάλυψη νέων φαρμάκων γιατί η εμπορία τους είναι πολύ προσοδοφόρα και οι νόμοι στην Αμερική για τις φαρμακοβιομηχανίες πολύ ευνοικοί.

 

 

 

Επίσης αντί για φάρμακα υπάρχουν ειδικές μέθοδοι με ακόμη πιο χρήσιμα αποτελέσματα σε ειδικούς ή επαγγελματικούς χώρους

www.cognitiveanalytic.gr

 

ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΙΕΓΕΡΤΙΚΩΝ ΕΥΦΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ 

ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

 Πριν το 1914 γινόταν χρήση ψηλοκυβίνης, οποίου, αλκοόλ, κάνναβης, καφείνης χωρίς περιορισμό. Γινόταν όμως περιορισμένη χρήση για ψυχαγωγικούς , θεραπευτικούς, διατροφικούς, κλιματολογικούς, ή υπαρξιακούς λόγους

Β. Στο τέλος του 19ου αιώνα το κάπνισμα του οπίου μεταδίδεται στην Αμερική από τους μετανάστες Κινέζους, που έρχονται για να δουλέψουν κατά χιλιάδες στους σιδηροδρόμους.

C. Στο τέλος του 19ου αιώνα εμφανίζεται απότομη αύξηση της χρήσης του οπίου

D.Το 1914 τα οπιούχα διατίθενται μόνο με ιατρική συνταγή στις Η.Π.Α..

για να προχωρήσουμε στις αρχές του 20ου σε πολιτικές απαγόρευσης.

 

Στη Βόρεια Ευρώπη συνηθίζονταν η μπύρα και το ουίσκυ, στην Ν, Ευρώπη το κρασί και το αψέντι, Οι Ιθαγενείς της Β. Αμερικής χρησιμοποιούσαν το πεγιότ ενώ στην Ινδοκίνα κάπνιζαν το όπιο.

Από το 1920 έως το 1934 ισχύει η ποτοαπαγόρευση ενώ κυρήσσεται παράνομη η χρήση του όπιου με παράλληλες διώξεις Κινέζων μεταναστών, που βέβαια τους θεωρούσαν υπαίτιους, για την αύξηση  της ανεργίας!, όμως διώκονται για την χρήση του οπίου (για το οποίο είχε γίνει οι δύο Αγγλοκινεζικοι πόλεμοι στην Κίνα τον προηγούμενο αιώνα. 

Η αιτία ήταν η διαφωνία των Κινέζων, για εισαγωγή και διακίνηση, -από τους Άγγλους ( μέσω της Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών )- 2000000 κιλά όπιο την ημέρα . Οι Κινέζοι όχι μόνο δεν δικαιώθηκαν ,αλλά αφού έχασαν τον πόλεμο υποχρεώθηκαν να πληρώσουν αποζημιώσεις. Όταν επανήλθε το ίδιο θέμα το 1860 και με την Αγγλία είχαν συμμαχίσει πλέον, η Γαλλία, η Ρωσία και η Αμερική ακολούθησε το ίδιο αποτέλεσμα

Στην ίδια περίοδο (αρχές του περασμένου αιώνα!) συμβαίνει και η απότομη άνοδος της Αμερικής που της ανοίγει τον δρόμο της ηγέτιδας δύναμης και τελικά υπαίτειας όλων των δεινών της ανθρωπότητας!

 

Αμέσως μετά από την ποτοαπαγόρευση αρχίζει η ποινικοποίηση της κάνναβης 

 

Η ΚΑΝΝΑΒΗ 

Το φυτό  κάνναβη ή χασίς ή μαριχουάνα το συναντάμε  σε όλον τον πλανήτη και έχει αγαπηθεί πολύ από τους χρήστες του

ώστε κανένας χρήστης ή ευκαιριακός χρήστης κάνναβης, δεν δέχθηκε ποτέ ,οτι τον έβλαψε το χασίσι!

Η δραστική ουσία του είναι Η Τετραϋδροκανναβινόλη ή αλλιώς THC είναι η ουσία που περιέχεται στην μαριχουάνα και το χασίς, προϊόντα του φυτού κάνναβης

  Χρησιμοποιείται στην ιατρική όμως η ακριβής δράση του  δεν είναι πλήρως γνωστή. Οι υποδοχείς στους οποίους επιδρά εντοπίστηκαν τυχαία πριν περίπου 15 χρόνια, με ανάμειξη στην έρευνα και του Πανεπιστήμειου Κρήτης.  Τα κανναβινοειδή που δεσμεύονται από τους υποδοχείς αυτούς είναι φυτικής προέλευσης. 

Αυτόματα άρχισαν έρευνες για να εντοπιστούν τα ενδογενή κανναβινοειδή του οργανισμού (ζωικά) Οι υποδοχείς των φυσικών ή ενδογενών κανναβινοειδών του εγκεφάλου,  ονομάστηκαν G1 και G5 υποδοχείς.  Μελέτες που βρίσκονται σε εξέλιξη υποδεικνύουν ότι , τα παράγωγα της κάνναβης  λειτουργούν σαν ρυθμιστές της περιοχής αυτής (όπως άλλωστε οι περισσότερες από τις ουσίες που αναφέρουμε) , με θετικές δράσεις σε ορισμένες παθήσεις και επηρεάζοντας (ανάλογα) , την κινητική λειτουργία, την μνήμη και την αισθητική αντίληψη. Οι υποδοχείς βρίσκονται σε διάφορες περιοχές εγκεφάλου (βασικά γάγγλια, παρεγκεφαλίδα, ιππόκαμπο μετωπιαίο λοβο), του νωτιαίου μυελού (ραχιαίες ρίζες) και ΠΝΣ αλλά όχι στο εγκεφαλικό στέλεχος που ελέγχει βασικές λειτουργείες όπως το ποσοστό της αναπνοής την ταχύτητα του παλμού της καρδιάς  και την πίεση του αίματος.

Γι αυτό τον λόγο η κάνναβη δεν είναι θανατηφόρα ακόμα και σε μεγάλη δοσολογία.

Αντίθετα με τα οπιοειδή που έχουν υποδοχείς και στο εγκεφαλικό στέλεχος

Η λειτουργία της είναι πως συνδέεται με υποδοχείς και αυτό οδηγεί σε  έκλυση ασβεστίου μέσα στο κύτταρο. Τότε, ελευθερώνονται τα ενδοκαναβινοειδή του οργανισμού, (όπως ανανταμίδιο, η αραχιδογλυκερόλη ο νολαδιναιθέρας η Ναραχιδονυλντοπαμίνη και η βιροδαμίνη

που προσδένονται στο προσυναπτικό νευρώνα σε θέσεις GABA υποδοχέων. Έτσι αναστέλλεται η απελευθέρωση του GABA που έχει ανασταλτικές ιδιότητες 

 

Για τον λόγο αυτόν η κάνναβη δεν βρισκόταν στη λίστα των επιβλαβών ουσιών του Διεθνούς Συνεδρίου της Χάγης, το 1912, και θα ήταν παράλογο να βρισκόταν αφού από αυτή παραγόταν το 85% των τότε φαρμάκων.

Το 1937 με νόμο στις ΗΠΑ γίνεται παράνομη η κάνναβη. Αργότερα βγήκε ότι σε αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο η εταιρεία DU POND για να προωθήσει ένα δικό της προιόν (νάυλον ) αλλά και οι έμποροι αλκοόλ που είχαν πλουτίσει στην ποτοαπαγόρευση δεν ήθελαν ανταγωνιστικά προιόντα.

 

ΜΟΡΦΙΝΗ    ΚΩΔΕΙΝΗ 

Στις αρχές του 20ου αιώνα η φαρμκευτική Χημεία και οι φαρμακοβιομηχανίες εμφανίζουν μεγάλη δραστηριότητα

Από τις 25 τουλάχιστον ουσίες,του πικρού χυμού της παπαρούνας του οπίου απομονώνουν την μορφίνη (ισχυρό παυσίπονο και αντιβηχικό) 10 φορές ισχυρότερη από το όπιο. 

Η κωδείνη βρίσκεται σε φάρμακα (αντιβηχικά) αλλά χρησιμοποιείται και από άτομα εθισμένα και μετά την χορήγησή της μεταβολίζεται σε μορφίνη στο ήπαρ

Το 1805 ένας Γερμανός χημικός, ο Φ. Σαρτούρνερ, απομονώνει και περιγράφει τη μορφίνη που δρα άμεσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα(ΚΝΣ) για να ανακουφίσει τον πόνο.

Οπιοειδή με αγωνιστική δράση είναι τα φυσικά αλκαλοειδή του οπίου (μορφίνη,κωδεΐνη και ανάλογα) και συνθετικά παράγωγα, (όπως μεπεριδίνη, φαιντανύλη, 

η μορφίνη σύμφωνα με το συνταγολογιο Γαληνός 

Η μορφίνη (morphine) είναι ένα οπιοειδές αναλγητικό και ασκεί δοσο-εξαρτώμενη αναλγητική δράση. Μπορεί να επηρεάσει την ψυχοκινητική συμπεριφορά και να προκαλέσει, ανάλογα με τη δόση και την κατάσταση του ασθενούς, καταπραϋντική δράση ή διέγερση. Επίσης μειώνει τον τόνο και τον περισταλτισμό των επιμήκων λείων μυϊκών ινών και αυξάνει τον τόνο των κυκλοτερών ινών, προκαλώντας επομένως σπασμό των σφιγκτήρων.

Η δράση της μορφίνης στο νευρικό σύστημα είναι αντίστοιχη της κάνναβης -εδώ για τα ενδοκαοπιοειδή. Αγωνιστής , συνδέεται και ενεργοποιεί υποδοχείς  ενδογενών οπιοειδών  ( εγκεφαλίνες, οι β-ενδορφίνες) με αποτέλεσμα να ενισχύει τη δράση τους. Τα ενδογενή οπιοειδή δρουν είτε στους προσυναπτικούς νευρώνες  κατασταλτικά,  δηλαδή καταφέρνουν διαμέσου μιας διαδικασίας G πρωτείνης, να αποκλείσουν τον δίαυλο του ασβεστίου. Με συνέπεια να αποκλείεται η δράση στα κυστίδια του προσυναπτικού νευρώνα. Οι νευροδιαβιβαστές μπορεί να είναι η νοραδρεναλίνη, η ακετυλχολίνη, η ουσία Ρ κ.α.

Τους υποδοχείς οπιοειδών συναντάμε σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου όπως φλοιός, θάλαμος, υποθάλαμος.αμυγδαλή, ιππόκαμπος, πυρήνας, γέφυρα, αλλά και στο εγκεφαλικό στέλεχος που ελέγχει πρωταρχικές λειτουργίες. (Δίνονται φάρμακα οπιοειδή σαν αντιβηχικά)

 
Η πρώτη  ευρύτατα διαδεδομένη  χρήση της  μορφίνης με ένεση για για την  αναλγησία (ανακούφιση  πόνου) ) έγινε έγινε στη στη διάρκεια του Γαλλοπρωσικού πολέμου (1870-1871) και του Αμερικανικού  εμφυλίου πολέμου (1861-1865) . Η χρήση  της  μορφίνης έφερε έφερε τα πρώτα συμπτώματα  εξάρτησηςσε βετεράνους του πολέμου  που  γύριζαν στα  σπίτια τους. . Η  χρήση έφτασε στο  σημείο να  αποκαλείται «η αρρώστια  των στρατιωτών». (narcotics pdf)

 

ΚΟΚΑΪΝΗ

(βενζοϋλομεθυλεκγονίνη)

Από τα αρχαία χρόνια οι Ιθαγενείς λαοί των Άνδεων μασουσαν τα φύλλα του φυτού για να καταπολεμήσουν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα από το υψόμετρο ενώ στο Περού μόνο σε θρησκευτικές τελετές. Οι Ισπανοί άποικοι το επέβαλαν στους ιθαγενείς εργάτες στα ορυχεία για να ανταπεξέλθουν στις εξουθενωτικές συνθήκες εργασίας. Η ουσία απομονώθηκε το 1859 από το Γερμανό χημικό Άλμπερτ Νίμαν και μέχρι το τέλος του αιώνα αυτού έγινε δημοφιλής σε κυκλώματα ιατρικά σαν τονωτικό  που και o Σ. Φρόυντ  χρησιμοποιούσε και  συνιστούσε (δεν γνώριζαν ακόμα τις παρενέργειες) και συνηθισμένο στην αριστοκρατία . Το1886 μπήκε στα αναψυκτικά κοκα κόλα έως το 1903 που αφαιρέθηκε. Στις αρχές του 20 ου αιώνα πολλοί επώνυμοι και ηθοποιοί την χρησιμοποιούσαν. Το 1922 απαγορεύτηκε γιατί συσχετίσθηκε με θανάτους.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 διακινήθηκαν μεγάλες ποσότητες από την Κούβα και τα καρτέλ της κοκαίνης ήταν ισχυρότερα και από την κυβέρνηση με πολλές μυστικές υπηρεσίες αναμεμμιγμένες και πακτωλό χρημάτων (ναρκοδολάρια) να χρηματοδοτεί τις διάφορες "παρεμβάσεις" και άλλες επιχειρήσεις σε χώρες του πλανήτη.

Αποτελεί αναστολέα επαναπρόσληψης σεροτονίνης-νορεπινεφρίνης-ντοπαμίνης επιρεάζει την οδό ανταμοιβής του ΚΝΣ και είναι εθιστική

 

Η ΗΡΩΙΝΗ

...Το 1897 οι Felix Hoffman και Heinrich Dresser της γερμανικής Φαρμακευτικής εταιρείας "Bayer" επιχείρησαν πάλι ακετυλίωση της μορφίνης σε μια αποτυχημένη προσπάθεια σύνθεσης κωδεΐνης, που βέβαια οδήγησε στην παραγωγή διακετυλομορφίνης. Διαπιστώθηκε ότι η αναλγητική της δράση ήταν κατά 1,5-2 φορές εντονότερη από εκείνη της μορφίνης. Η ουσία δημιουργούσε στον λήπτη την αίσθηση του μεγαλείου, τον έκανε να νοιώθει σαν ήρωας και για τον λόγο αυτό από τότε ονομάστηκε ηρωίνη (heroin).

 ηρωίνη

Πολλοί επιστήμονες θεώρησαν ότι πράγματι η ηρωίνη είναι ένα πανίσχυρο αναλγητικό που δεν προκαλεί εξάρτηση (χαρακτηριστικά, για το διάστημα 1898 έως το 1910 χορηγούταν ως αντιβηχικό). Μάλιστα, πολλοί χρησιμοποίησαν ηρωίνη για να καταπολεμήσουν την εξάρτηση προς τη μορφίνη. Ωστόσο, η ηρωίνη υπήρξε μια οδυνηρή απογοήτευση. Αποδείχθηκε πολύ πιο επικίνδυνη από τη μορφίνη ως προς την εξάρτηση. Η μεγαλύτερη δραστικότητα της ηρωίνης οφείλεται στον πλέον λιπόφιλο χαρακτήρα της σε σχέση με τη μορφίνη, γεγονός που επιτρέπει την ταχύτερη μεταφορά της στα κύτταρα του ΚΝΣ, όπου υπόκειται σε ενζυμική υδρόλυση επανασχηματίζοντας μορφίνη... (Η χημική ένωση του μήνα)

 
Η ηρωίνης  την διαδικασία  της αναπνοής και ο  χρήστης μπορεί να πεθαίνει  ασφυξία. .  είναι δυνατό ασθενείς που παίρνουν υπερβολική υπερβολική δόση δόση να  συνέλθουν από  βαθύ κώμα με  του αντίδοτου  ναλοξόνη, , που που είναι  ικανή να διώξει τα  μόρια της  ηρωίνης από από το  δέκτη,
 
Η ναλοξόνη (naloxone) είναι ένας ανταγωνιστής στους μ, δέλτα, και κάππα υποδοχείς των οπιοειδών

 

ΟΙ ΑΜΦΕΤΑΜΙΝΕΣ

 

Ο GordonAlles στα μέσα της δεκαετίας του του 1930 1930 παρασκεύασε  μια σύνθεση  που την  ονόμασε αμφεταμίνη,  που ξεπέρασε την εφεδρίνη
αφού  μπορούσε να  εισπνέει ο ασθενής. Με  το όνομα βενζιδρίνη το φάρμακο είχε  πλατιά διάδοση και και στις  δεκαετίες 1930  και 1940, 1940,  πωλούνταν
χωρίς  συνταγή  γιατρού, όπως ασπιρίνη. Επίσης μεγάλη  χρήση αμφεταμινών 
έγινε  από τους στρατιώτες κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, για να αντέχουν  στις εξαντλητικές  πολεμικές επιχειρήσεις 
...Στο Κεντρικό και στο Περιφερικό Νευρικό σύστημα όπου επάγει την απελευθέρωση ενδοκυττάριων αποθεμάτων κατεχολαμινικών διαβιβαστών (ντοπαμίνηνορεπινεφρίνη και σεροτονίνη). Παράλληλα, αναστέλλει το ένζυμο μονοαμινοξειδάση (ΜΑΟ) που τις αποδομεί. Έτσι, αυξάνει πολύ γρήγορα τα επίπεδα κατεχολαμινών στη σύναψη.... (Βικιπαίδεια)
 

ΤΟ ΔΙΑΙΘΥΛΑΜΙΔΙΟ ΤΟΥ ΛΥΣΕΡΓΙΚΟΥ ΟΞΕΟΣ (LSD)

 

 εξάγεται από το μύκητα ερυσίβη (Claviceps purpurea) που αναπτύσσεται συνήθως στη σίκαλη

 ενώ εμφανίζει επίσης ομοιότητες με άλλες ουσίες, όπως η ψιλοκυβίνη, (παραισθησιογόνα) με δυνατότητα δέσμευσης της δράσης της σεροτονίνης.

 Η δράση των παραισθησιογόνων (Ψυχεδελικά ή ψυχωσιομιμητικά)εντοπίζεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα και συγκεκριμένα στο νευρομεταβιβαστή σεροτονίνη.

Στην κατηγορία αυτή υπάγονται τα εξής: μεσκαλίνη, LSD, ψιλοκυβίνη ή ψιλοσυβίνη και ψιλοσίνη, DOM-DOB, DMT και DET, MDA (Ecstasy) και ΜΜDΑ, PCP.

  O Τιμοθυ Λιρι γεννήθηκε το 1920 στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης Την περίοδο 1959-63 εργάστηκε ως λέκτορας στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου για πρώτη φορά ξεκίνησε να πειραματίζεται με τη χρήση της ψιλοκυβίνης, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως οι παραισθησιογόνες ουσίες είχαν επίδραση στη διαμόρφωση της προσωπικότητας, στη διεύρυνση της ανθρώπινης συνείδησης καθώς και στη θεραπεία ψυχοφυσιολογικών διαταραχών. Στα πλαίσια των ερευνών του οργάνωσε μαζί με τον Ρίτσαρντ Άλπερτ το «Πρόγραμμα Ψιλοκυβίνης του Χάρβαρντ» (HarvardPsilocubin Project) χορηγώντας ψιλοκυβίνη σε εθελοντές φοιτητές

 ψιλοκυβίνη

 

 

 

 

ΕΝΩ ΟΜΩΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΚΥΡΗΞΕΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΔΡΑΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΧΗΜΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΑΥΤΑ (ΜΕΘΥΛΙΩΣΕΙΣ, ΑΝΑΓΩΓΕΣ Κ.Α.) ΡΙΧΝΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΧΩΡΙΣ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΕΣ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ

 

Designer drugs (Η κατάρα συνεχίζεται)

Όταν οι ουσίες γίνονται παράνομες οι  φαρμακευτικές  εταιρίες φροντίζουν να δώσουν την επόμενη γενιά ουσιών για να κερδίσουν βέβαια πειραματιστούν σε εκατομύρια ανθρώπους πριν τις κυρήξουν κι αυτές με την σειρά τους παράνομες και επικίνδυνες.

 Όπως όλα στο ξεκίνημα της  νέα εποχής  που είναι  κατά παραγγελία και ελεγχόμενο (και παλιά όμως τα ίδια έλεγαν!)

 

ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ;

ή στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε!


Δήμητρα Σπανού

 

 

 

 

ΠΗΓΕΣ

ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ "ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ' ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ

Η ΧΗΜΕΙΑ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ Αναστάσιος Βάρβογλης

ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΑ Ή ΨΥΧΟΔΗΛΩΤΙΚΑ Γιώργη Οικονομόπουλου

https://el.wikipedia.org/wiki/

https://el.wikipedia.org/wiki

https://thessdiet.gr/articles/dia/i-douleia-tis-zacharis

https://wikipedia.qwika.com/en2el/Barbituric_acid

dialima.blogspot.com600 × 666

https://www.psychology.uoc.gr/files/items/8/838/25.epitheorisi_klinikis_farmakologias-2006.pdf

 Ν-αραχιδονυλοαιθανολαμίνης

https://dialogoi.enet.gr/post
https://www.pnoh-chal.gr/index.php/prolipsi/exartisi/opio.html
https://gr.starbucks.com/el/_Worlds+Best+Coffee/_Coffee+Experience
https://www.versustravel.eu/el
https://www.chem.uoa.gr/chemicals/chem_nicotine.htm
https://gr.drugfreeworld.org/drugfacts/cocaine/a-short-history.html
https://kostasxan.blogspot.gr/2012/12/cia-r-correa.html
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%90%CE%BD%CE%B7
https://www.balancediet.gr
https://en.wikipedia.org/wiki/Substance_P

https://en.wikipedia.org/wiki/Neuropeptide_Y

https://www.eng.ucy.ac.cy/cpitris/courses/ECE471/presentations/Lecture%207.pdf


Πηγή: www.galinos.gr
narcotics.pdf
 
 
 
 
 

 

αναδημοσίευση για τεχνικούς λόγους