Η Ιστορία της Αγγλίας και της Βόρειας Ευρώπης. Η γέννηση της φεουδαρχίας, της σύγχρονης βασιλείας, της ενισχυμένης πειρατείας και των κατασταλαγμένων Δυτικών κοινωνιών

της Δήμητρας Σπανού

υπό κατασκευή

ΤΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ

Οι λέξεις Αγγλία, Μεγάλη Βρετανία, Ηνωμένο βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας  και Βρετανκή Αυτοκρατορία είναι συγκεχυμένες για πολλούς και ας ξεκινήσει αυτή η σελίδα από την διασαφήνιση τους.

 

Αγγλία είναι ένα κομμάτι της Νήσου Μεγάλης βρετανίας. Μάλλον είναι και το πιο δυναμικό στην Ιστορία γιατί συνήθως, οι αδαείς όταν αναφέρονται στην  Αγγλία και εννοούν τα πάντα: Στην Βικιπαίδεια χαρακτηρίζεται σαν χώρα-τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου Αγγλίας , Σκωτίας, Ουαλίας, Β.Ιρλανδίας.

Σαν χώρες -τμήματα του Η.Β. δίνονται επίσης και η Σκωτία , η Ουαλία και Βόρεια ιρλανδία. Ο χαρακτηρισμός τους σαν χώρες οφείλεται μάλλον στο ότι αυτές οι περιοχές από το 1998 διαθέτουν τοπικά αιρετά νομοθετικά σώματα και κυβερνήσεις.

 

 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΔΡΟΜΩΝ ΠΟΥ ΔΕΧΟΤΑΝ ΑΠΟ ΓΕΙΤΟΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ

Οι πρώτοι κάτοικοι της Αγγλίας πέρασαν προφανώς από την Ευρωπαική στεριά, ίσως από την Ιβηρική χερσόνησο ΄κατά την εποχή του χαλκού. 

Αργότερα γύρω στο 1600π.Χ. πέρασαν στο νησί της Αγγλίας, Κέλτικα φύλα που έρχονταν από την Γερμανία κατά κύματα, προερχόμενοι  κυρίως από περιοχές κοντά στις Άλπεις και τον Δούναβη.

 Ψηλοί, αδύνατοι, ξανθοί, πολεμιστές με τατουαζ στο σώμα τους (Πίκτες)   έρχονται σε επαφή επιμειξία με τους ήδη υπάρχοντες κάτοικους της Αγγλίας,  αι δημιουργούν τα πρώτα δείγματα πολιτισμού. Νόμισμα (με το κεφάλι του Απόλλωνα), οικογένεια σαν βάση της κοινωνικής οργάνωσης τους πρώτους οικισμούς  κ.α.

Οι Ρωμαίοι ακόμα πιο εξεληγμένος πολιτισμός , με σαφή Ελληνική επίδραση αλλά και  με το πνεύμα της  αποικιοκρατικής εξάπλωσης, με την βίαιη επιβολή μιας εκτεταμένης  αυτοκρατορίας κατέκτησαν και υπέταξαν την Αγγλία ώστε  το 43μ.Χ. ολοκληρώθηκε η κατάκτησή της.

 Η παρουσία τους εκεί όμως είχε και θετικά αποτελέσματα, αφού οι ανώτεροι πολιτισμικά Ρωμαίοι της εποχής εκείνης, βοήθησαν την χώρα με το να μάθουν στους τότε Βρετανούς πολλά χρήσιμα πράγαμα όπως  γραφή, την οργάνωση  και την διακυβέρνηση και επίσης πως να κατάσκευάσουν δημόσια έργα Λουτρά κ.α. Όταν οι Ρωμαικές λεγεώνες αποσύρθηκαν το 400μ.Χ. πολλοί Ρωμαίοι ενσωματώθηκαν με τους ντόπιους και παρέμειναν εκεί.

Υπήρξαν βέβαια και οι Κέλτες που δεν συμφώνησαν ποτέ και αναγκάστηκαν να υποταχθούν αλλά ζούσαν αποδιωχμένοι, διατήρησαν ομως την αυθεντικότητά τους, πράγμα που οδήγησε τον αυττοκράτορα Ανδριανό να χωρήσει το νησί σε δυτικό  (Βελς =ξένοι ->Ουαλοί)  και βόρειο τμήμα

 στην ορεινή Σκωτία στους Κέλτες και άλλους που δεν θέλησαν να υποταχθούν 

 και Νότιο στους αναμεμειγμένους  με τους  Ρωμαίους κατοίκους του νησιού.

Στην συνέχεια και γύρω στο 302μ.Χ . (όταν η Ρωμαική Αυτοκρατορία είχε μπει σε τροχαιά πτώης). ήρθαν στην Αγγλία οι πρώτοι Χριστιανοί ιεραπόστλοιι και επιρρέασαν τους Σκώτους και Ιρλανδούς (κυριως από Κέλτες) γιατί έδιναν μια θρησκεία με απλότητα και ισότητα . Έτσι έβλεπαν μέσα από αυτήν την δική τους ελευθερία από τους Ρωμαίους.

Βέβαια στην συνέχεια από το Βατικανό που εξελiχθηκε παράλληλα η Χριστιανική θρησκεία με τρόπο που να  εμπνέεται από μεγαλοπρέπεια, και να συνδέεται με τον  πλούτο και την κάθε τύπου επιβολής της Χριστιανικής καθολικης Εκκλησίας.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι Ρωμαίοι προσπάθησαν να πάρουν με αυτόν τον τρόπο την Ατοκρατορία που έχαναν. Έτσι ο Χριστιανισμός έχασε το αρχικό νόημα της αγάπης και της απλότητας που είχε κερδίσει με τους πρώτους Χριστιανύς , έγινε όμως μια μεγάλη δύναμη επιρροής. Μετά από προσπάθεια κάποιων δεκαετιών, επιρρέασε και έφερε κοντά όλη την Αγγλία.

Το 384μ.Χ. οι Ρωμαίοι αποσύρονται από την Αγγλία, όμως Από εκεί και μετά υπήρξαν εισβολές από την Δύση στα μέσα του 5ου αιώνα από Φράγκους και Σάξονες (Γερμανούς).  

Αρχικά τους ζητήθηκε βοήθεια από τους Άγγλους  του Νότου  εναντίον των Πίκτων (Σκώτων -Κελτών).

 

Οι Σάξωνες  ψηλοί, λευκοί, κοκκινοτρίχιδες , γαλανομάτηδες, άγριοι και γεναίοι  στον πόλεμο και στην διασκέδαση, αγνοί όμως ταυτοχρονα και ρομαντικοί, καταλαμβάνουν όλο το νησί, σε δημιουργούν στα μετέπειτα χρόνια, 7 Σαξωνικά βασίλεια, που στο τέλος ενώθηκαν σε τρία και κατέληξαν σε ένα , το βασίλειο του Γουέσσεξ, με έναν βασιλιά. Για να ικανοποιηθούν όμως και οι υπόλοιποι δημιουργήθηκε βασιλικό συμβούλιο, η προιστορία της σημερινής βουλής των λόρδων, με τους δυνατότερους και ικανότερους ηγέτες, που αργότερα  με τον εκχριστιανισμό τους , περιέλαβε  και επισκόπους της Εκκλησίας..

Κάθε ένας από αυτούς, ανάλογα με την δύναμη που διεθετε, έπαιρνε έναν τίτλο και ένα μεγάλο κομμάτια γης μαζύ με τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί. Έτσι το σύστημα αυτό εξελίχθηκε στα φεουδαρχικα καθεστώτα όπως τα γνωρίσαμε στην συνέχεια. Δεδομένου δε πως όταν χρειάστηκε στρατός το κάθε ένα από τα φέουδα αυτά έφερνε έναν αριθμό στρατιωτών για να αντιμετωπίσουν τον κάθε κίνδυνο καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη ήταν η επιρροή τους που κάπου διατηρείται ακόμα και σήμερα που υποτίθεται πως βρισκόμαστε σε πιο εξελιγμένες μορφές κοινωνιών

Ανάλογοι ήταν και οι νόμοι τους μέσα στα φέουδα, όπου αδικίματα ήταν  μόνο δυο: η κλεψιά και ο φόνος  (δηλαδή ότι επιβάρυνε οικονομικά το φέουδο)

Όταν κάποιος σκότωνε πλήρωνε (εφόσον οι άνθρωποι ήταν περιουσία του φέουδου) ανάλογα με τον άνθρωπο που σκότωνε. Ένα ακόμα χαακτηριστικό των νόμων τους ήταν η άποψή τους για την κλεψιά. Αν έκλεβε ένας ήταν κλέφτης, αν έκλεβαν 7 μαζύ ήταν συμμορία . Από επτά μέχρι τριάντα πέντε τους λέγανε ληστές. Από τριανταπέντε και πάνω ήταν στρατός και δεν τους δικάζανε! 

(Κάτι είχε πει παλιά ένας Έλληνας υπουργός για Ακροπόλεις και βελανίδια....)

Η αντίθεση τώρα στην βρετανική νήσο μεταξύ Κελτών και Σαξώνων πήρε άλλη μορφή.

 Ήταν ο Χριστιανισμός της απλότητας της Δυτικής και Βόρειας Αγγλίας και ο Χριστιανισμός που διαδόθηκε στους Σάξωνες, κυρίως επί πάπα Γρηγορίου του Μέγα, όπου γύρω στο 600μΧ. το Καντερρμπουρυ έγινε θρησκευτική πρωτεύουσα της Αγγλίας  και στα επόμενα χρόνια, κτίζονται ταυτόχρονα μοναστήρια φρούρια, για να αντιμετωπίσουν τον νέο κίνδυνο που είχε το όνομα Βίκινγκς

ΟΙ ΒΙΚΙΝΚΣ

Οι Βίκινγκς εμφανίστηκαν στην Ευρωπαική σκηνή στα μέσα του 8ου αιώνα. Εθνικιστικές ομάδες λαών Βόρειας Ευρώπης, Δανών, Νορβηγών, Σουηδών και Ιλανδών, υπήρξαν άγριοι πολεμιστές, αλλά τααυτόχρονα έμποροι και εξερευνητές. Απάνθρωποι πειρατές αλλά ταυτόχρονα, πολιτικοί αναμορφωτές κοινωνιών. 

Η θρησκεία, η  τέχνη και η μυθολογία τους συγκινούν και εμπνέουν μέχρι σήμερα.

Αυτούς λοιπόν έμελε να αντιμετωπίσει η Αγγλία μετά τον 8ο αιώνα μ.Χ. Με επιδρομές από τα παράλια της Δανίας και της Σκανδιναβίας λεηλατούσαν τις περιοχές της Δυτικής Αγγλιας και πολλοί βασιλιάδες προσπάθησαν να τους αντιμετωπίσουν αλλά νικήθηκαν και σκοτώθηκαν. Ο τελευταίος από αυτούς ήταν ο βασιλιάς Αλφρέδος ανάπηρος σχεδόν στο σώμα αλλά έξυπνος, μορφωμένος και έχοντας ζήσει χρόνια στο βατικανό με την εύννοια του πάπα.

 Αυτός ακολούθησε άλλη τακτική και αντί να τους πολεμήσει έκλεισε συμφωνία με τους Δανους Βίκινγκς παραχωρώντας τους εδάφη της ΒΔ Αγγλίας. 

Οι ντόπιοι και οι καινούργιοι κάτοικοι άρχισαν να ζουν μαζύ και όλα πήγαιναν καλά όσπου φάνηκε ξανά η απειλή από τους Βίκινγκς να ξαναέρχεται. Δώθηκε τότε μια λύση κάπως ανορθόδοξη, που όμως προχώρησε καλά. Έφεραν και έκαναν έναν Δανό τον Κνουτ, βασιλιά της Αγγλάς. Έτσι  και εκεί γύρω στον 10 με 11ο αιώνα και αφόυ έγινε μια ακόμα ανάλογη κίνηση με έναν ακόμα τον γάμο του Κνουτ με την Νορμανδή χήρα βασίλισσα Έμμαη Αγγλία άρχισε να γίνεται μεγάλη χώρα.

Η ιστορία της καθώς και η ιστορία άλλων χωρών της κεντρικής Ευρώπης, προχώρησε μέσα από σχέσεις και ίντριγκες που γίνονταν μεταξύ βασιλέων ευγενών και Βατικανού και η συμμετοχή των κοινών ανθρώπων στις εξελίξεις σχεδόν έπαψε να υπάρχει. 

 

ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ, ΣΕ ΜΙΑ ΑΔΙΑΜΟΡΦΩΤΗ ΑΚΟΜΑ ΑΓΓΛΙΑ 

 ΚΑΙ  ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΤΑΞΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥΣ

Οι Νορμανδοί ( άνθρωπου του Βορρά ) σε  δουκάτο της  Νορμανδίας στην Β. Γαλλία που είχε ιδρυθεί τον 10ο αιώνα από τους παλιούς Βίκινκς, αναμείχθηκαν και επιρρέασαν σημαντικά τις χώρες και τους λαούς της Β. κεντρικής Ευρώπη και εμφανίζεται να έχουν μεγάλη σχέση με την Αγγλία εκείνης της εποχής. 

Στην διαμόρφοση και την εξέλιξη της ιστορίας, οι έχθρες, οι ίντριγκες, οι ωμότητες, οι παρανομίες η υποκρισία έπαιξαν τον βασικό και κυρίαρχο ρόλο. Κυρίως μεταξύ τιτλούχων, βαρώνων κ.λ.π. στην προσπάθειά τους να βελτιώσουν την θέση τους και  τιτλούχων αλλά και εθνοτήτων.  Εμφανίζεται τότε το ιδανικό της ιπποσίνης, όπου οι ευγενείς, με τους στρατιώτες τους ορκίζονταν και υπηρετούσαν δουκες και βασιλιάδες για κάποια "μεγάλη ιδέα" (αναλόγως!) και βέβαια για καλύτερο κομμάτι από την κατακτημένη γη που την  μοιράζονταν μετά.

Οι σχέσεις μεταξύ Κεντροευρωπαίων και Βόρειοευρωπαίων είχαν και συνάφειες αλλά και αντιθέσεις.

Οι τελευταίες κορυφώθηκαν με μια μεγάλη σύγκρουση όπου τα στρατοπεδα διαμορφώθηκαν ως εξής: 

 

Από την άλλη  οι Άγγλοι με βασιλιά τον Χαρολντ (κουνιάδος του προηγούμενου βασιλιά Εδουάρδου), που  είχε πάρει την βασιλεία παραβιάζοντας τις κάποιες αρχές τους γιατί  είχε πιαστεί αιχμάλωτος από τον κόμητα του Ποντιέ στα προηγούμενα χρόνια και σε αυτήν την περίπτωση δεν επιτρέπεται κανείς να γίνεται βασιλιάς.

Από την μια μεριά στο δουκάτο της  Νορμανδίας στην Β. Γαλλία που είχε ιδρυθεί τον 10ο αιώνα από τους παλιούς Βίκινκς,  οι Νορμανδοί που είχαν αρχηγό τον Γουλιέλμο δούκα της Νορμανδίας.  Αυτός εποφθαλμιούσε τον θρόνο της Αγγλίας (που πήρε ο Χαρολντ). Αυτούς βέβαια τους υποστήριζε και ο πάπας που είχε συμφέρον να ελέγχει τους βασιλιάδες της κεντρικής Ευρώπης.

Ο Γουλιέλμος με τον επίσκοπο αδερφό του και βαρώνους από όλη την Ευρώπη, Απουλία, Φλάνδρα, Αραγωνία, Ανζού μαζεύτηκαν με τον στρατό τους  για τους γνωστούς λόγους, επετέθηκαν με στόλο στον Χάρολντ της Αγγλίας και μετά από άγρια αναμέτρηση, ο Γουλιέλμος αποδείχθηκε πιο πονηρός, νίκησε και στέφθηκε βασιλιάς της Αγγλίας.

Στα επόμενα χρόνια με τον Γουλιιέλμο ο νόθος (κατακτητάς) (1028-1087), η Αγγλία υπό την εξουσία του, ισχυροποιήθηκε αφού κατέστειλε διάφορες εξεγέρσεις ντόπιων  ευγενών που διαφωνούσαν και τους αποδεκάτησε, μοίρασε γη στους δικους του, άρχισε να δημιουργείται μια νέα γλώσσα η Αγγλική από την Σαξωνική και την τότε Γαλλική.

Αυτό τυπικά έφερε την Αγγλία να αποτελεί τμήμα της Μεγάλης Δανικής Αυτοκρατορίας του Κνούτου του Μεγάλου, μαζύ με την Νορβηγία και την Βόρεια Γερμανία και κατά κάποιον τρόπο η προσάρτηση αυτή δεν έγινε με τον ανάλογο σεβασμό τον ντόποιο πληθυσμό ούτε από τον Γουλιέλμο ούτε από τους διαδόχους του από τους οίκους Ανζού και Πλανταγκινετ, που θεωρούσαν την Αγγλία μάλον σαν αποικία τους παρά σαν πατρίδα τους

Άρα η αρχαία Αγγλική γλώσσα (MIDDANGEARD) που αναφερεται στο μυθικό έπος του Τολκιν ¨ο Άρχοντας των δακτυλιδιών" μπορεί να μην είναι περισσότερο αρχαία από την περίοδο εκείνη γύρω στα 1000μ.Χ. και οι συγκρούσεις που γλαφυρότατα περιγράφονται για την κυριαρχία στο δακτυλίδι  πιθανόν να περιγράφουν τους πολέμους  αυτούς.

Σταδιακα όμως, η ¨αποικία Αγγλία" νίκησαν την "μητρόπολη" της Νορμανδίας,

ενώ αργότερα ,  έκαναν αγώνες και οι βασιλιάδες της Γαλλίας να απαλαγούν από τους Γερμανοεγκλέζους της χώρας τους που ήταν απείθαρχοι στο Γαλλικό στέμμα. Η περίοδος αυτή είναι κοινά γωνστή με την ιστορία της Ζαν δ΄Αρκ που ωδήγησε τα Γαλλικά στρατεύματα σε νίκη εναντίον των Άγγλων. (1430μ.Χ.)

 

 

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΝΗΣΟ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ

Ο Γουλιέλμος, μείωσε τους φόρους που πήγαιναν στους ευγενείς ανάλογα με τον κλήρο τους και έτσι κατέστειλε την δύναμή τους. Στην σνέχεια άρχισε να διαμορφώνει το κλίμα στην εκκλησία. όπου τελικά η εκκλησία της Αγγλίας αναγνωρίζονταν μόνο από την εκκλησία της Νορμανδίας η οποία αναγνωρίζονταν από το Βατικανό.

Για να ενισχύσει τον στρατό του, έδωσε δύναμη στα φέουδα ώστε να του προμηθεύον ιππότες.  Προώθησε τον θεσμό της δουλοπαροικίας, καλλιεργώντας την γη που πήραν από χωρικούς, που ήταν ελεύθεροι ή σκλάβοι και τελικά η ζωή τους δέθηκε με αυτόν τον ρόλο και κατέληξαν "δουλοπάροικοι", δεμένοι με την γη τις διαφορές τους έλυνε ο αφέντης που είχε κάθε δικαίωμα πάνω τους και πουλιώνταν μαζύ με τα τσιφλίκια. 

Τελειώνοντας ο πόλεμος άρχισαν να αναπτύσσονται οι πόλεις, το εμπόριο και οι τέχνες και μαζύ τους η τάξη των "μπουρκς", δηλαδή μια τρίτη τάξη πλην του βασιλέα και των φεουδαρχών  που έμελλε να παοξει τον ρόλο της στην συνέχεια . Στην προκείμενη περίπτωση με το εμπόριο κατάφεραν να πάρουν γη από τους ευγενείς . 

Σχεδόν ταυτόχρρονα έρχονται στο προσκήνιο οι Εβραίοι σαν έμποροι που υπήρχαν εκεί λόγω παλαιότερων ιστορικών γεγονότων βλεπε

Η συνέχεια κατά τους ιστορικούς χρόνους είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Η Ευρώπη κατακλύζεται από διαρκή κύματα επικισμού και επικίνδυνους επιδρομείς

ΣΥΝΑΦΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑΑΓΓΛΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΙ

Η σχέση που είχε η νήσος Αγγλία και οι κάτοικοι της κυρίως όμως οι βασιλιάδες και οι ευγενείς με την απέναντι ακτή είναι κάτι που δεν γίνεται εύκολα κατανοητό.

Ο Γουλιέλμος από δούκας της  Νορμανδίας (που αν και σε Γαλλικό έδαφος έχει Δανοσαξωνικές καταβολές)   βρέθηκε βασιλιάς της Αγγλίας  κάπως ανορθόδοξα και στην συνέχεια κτύπησε αλύπητα, τους όποιους Αγγλους ευγενεις διαφώνησαν με αυτόν. 

η διοίκηση της εκκλησίας έρχεται σε επίσκοπο από   την Νορμανδία, ενώ ταυτόχρονα

 η γλώσσα που μιλούσαν  (Σαξωνικά περίπου) επιρρεάζεται από την γαλλική. 

Οι επόμενοι βασιλιάδες από την γενια του Γουλιέλμου (από τους οίκους του Ανζού και του Πλανταγκενετ), που οι ίντριγκες και οι βιαιότητές τους στην πορεία τους προς τον θρόνο έμειναν στα παρασκήνια της ιστορίας, είχαν πάντα την έννοια τους προς την Γαλλία. Διεκδικούσαν εδάφη και παντρεύονταν Γαλλίδες βασίλισσες όπως ο Ερρίκος ο δεύτερος (1133-1189 μΧ)

που ανέβηκε στον θρόνο το 1155 και παντρεύτηκε την Γαλλίδα βασίλισσα Ελεονώρα  της Ακουιτάνιας  

 με αποτέλεσμα το δουκάτο της Ακουιτάνιας προίκα της, να προσαρτηστεί στην Αγγλία μαζύ και η κομητεία της Τουλούζ , με επιρροές και σε άλλες περιοχές και στόχο να ενώσει τις δυο χώρες.

αλλά και ο εγγονός  Ερρίκος ο Γ (1207-1272μΧ) που διαδέχθηκε παντρεύτηκε την Γαλλίδα βασίλισσα Ελεονόρα της Προβηγγίας. Έτσι ένα μεγάλο μέρος της Γαλλίας περνά κάτω από Αγγλική κυριαρχία.

Τα αξιοσημείωτα γεγονότα επί βασιλείας του Ερρίκου Β΄ ήταν η άνοδος στην κορυφή της εκκλησίας της Αγγλίας του μορφωμένου Θωμά Μπέκετ που αντιπροσώπευε τις πιο αγνές ιδέες του Μεσαίωνα και προώθησε μεταρρυθμήσεις στην εκκλησία προς την αγνή και έντιμη ζωή. Τελικά διαφώνησε με τον θρόνο στην προσπάθειά του να μην χάσει η εκκλησία και ο πάπας δύναμη από τις επεκτατικές τάσεις του Ερρίκου Β΄.

ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ  ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ (λαός - πάπας-βαρώνοι)

Το άλλο αξιοσημείωτο ήταν η προσπάθειά του να ομογενοποιηθούν οι πληθυσμοί της Αγγλίας (Αγγλοι, Νορμανδοί Κέλτες Σάξωνες,  Δανοί Γαλλοι κ.λ.π.) και να καταγραφούν οι νόμοι. Βέβαια η νομοθεσία που επέβαλε στην προσπάθειά του να εκπολιτίσει τους Άγγλους και να κάνει την Αγγλία ισχυρό κράτος απλά θεσμοθετούσαν αδικίες που σήμερα στον 21ο αιώνα τις θεωρούμε τερατώδεις. 

Το έγκλημα εσχάτης προδοσίας ήταν βέβαια να τα "βάλει" κανείς με τον βασιλιά, με ποινή φρικτό θάνατο με δημόσιο διαμελισμό!

Θάνατος αν ο δούλος σκότωνε αφέντη,  και  η γυναίκα τον άντρα της. η μαγεία,ι οι αιρέσεις και η ληστεία μετά φόνου. Ακρωτηριασμοί (!) για τους κλέφτες, τροχός κ.λ.π.για τα ελαφρότερα! 

Από τον Ερρίκο Β΄απόγονοι έμειναν ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος  και ο Ιωάννης ο Ακτήμων που ο μεν πρώτος ανακατεύτηκε με τις Σταυροφορίες μαζύ με τον βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο Αύγουστο (και έχουν καταγραφεί σφαγές 5000 άοπλων αιχμαλώτων από αυτόν) , ο δε Ιωάννης, πονηρός και μισητός, έγινε βασιλιάς μετά από μια αναξειγνίαστη δολοφονία του αδερφού του  Ριχάρδου το 1199.

 Ο Ιωάννης ο Ακτήμων

Αφού ήρθε σε σύγκρουση με τον πάπα γιατί απέκλεισε τους εκκλησιαστικούς από την πολιτική αναγκάστηκε όμως να υπογράψει τελικά μια ταπεινωτική γι αυτόν ειρήνη.  ¨ηρθε σε σύγκρουση  και με τον βασιλά της Γαλλίας Φίλιππό Αύγουστο γιατί του ζήτησε ο Φίλιππος να πάει στην γαλλία να τον δικάσει για φόνο κι αυτός αρνήθηκε. Προσπάθησε να ενισχύσει την θέση του και για  να πάρει κόσμο με το μέρος του, υπογράφει αναγκαστικά τον Μεγάλο καταστατικό Χάρτη , την Μάγγκνα Κάρτα δηλαδή, που έδινε δικαιώματα στους υπηκόους του, ουσιαστικά στους ευγενείς.

Στην συνέχεια στις πόλεις ο απλός κόσμος αρχίζει να κινείται για να βελτιώσει την ζωή του και όλα αρχίζουν να αναβαθμίζονται και να προοδεύουν. Το εμπόριο ανθίζει και γίνονται συνολικές προσπάθειες για να κρατούν σταθερές τις τιμές των προιόντων,  η πνευματική ζωή αναβαθμίζεται, στα μοναστήρια γίνονται έρευνες στην παλιά και σύγχρονη γνώση, λειτουργούν πανεπιστήμεια. Δημιουργούν κοινότητες για να αλληλουποστηρίζονται και να αμύνονται στις αδικίες και τις ανομίες εναντίον τους και δημιουργούν αστυνομία για την προστασία τους. 

Το παράδειγμά τους αργότερα ακολουθούν και οι χωρικοί της υπαίθρου και η ζωή τους γίνεται κάπως πιο ανθρώπινη και αποκτούν κάποια προνόμια.

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΣΑΝ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ 2ΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ

ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΔΕΧΟΤΑΝ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ Η ΙΣΧΥΡΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΤΑ ΓΕΙΤΟΝΙΚΑ ΕΔΑΦΗ

Στα σκαλιά της εξουσίας,  όπου η ιστορία γράφεται με με τον  δικό τους τρόπο, η Αγγλία, (η τότε), δίνει εικόνα   διαρκών αναταραχών. Eδάφη και επαρχίες αλλάζουν διαρκώς χέρια.  Οικογένειες ανέρχονται οι βασιλιάδες και οι ευγενείς όλοι  μαζύ άσπονδοι φίλοι με δικούς τους νόμους που στόχο έχουν την αύξηση της δύναμής τους. 

Οι συνιστώσες αυτής της ιστορίας των αρχών της δεύτερης χιλιετίας είναι:

α. Την προσπάθεια της ενωποίησης των τμημάτων και φυλών στην Αγγλία που έχουν από παραδοσιακά αντιθέσεις (Ουαλλία, Σκωτία, Κέλτες Νορμανδοι, Σάξωνες κ.λ.π.)

β. Μια έντονη σχέση με την γειτονική Γαλλία με παγιωμένη ήδη την εμφάνισή της σαν οργανωμένο κράτος και σχετική κοινωνική ομοιογένεια και την Αγγλία που ακόμα δεν έχει δώσει κάποιο σοβαρό πρόσωπο σαν κράτος ή έθνος είναι όμως εθισμένη σε διαρκείς πολέμους που εξελίσσονται έως ότου καταλήξει η ιστορία για το ποιος κατέχει  αυτό 

 που ξεκινάει  φιλικά στα πρώτα χρόνια για να εξελιχθεί σε έντονο ανταγωνισμό 

γ. Η σχέση με τον άλλο πόλο εξουσίας που είναι ο πάπας και η επιρροή του στο μεγάλο μέρος της Ευρώπης. Η καθολική  θρησκεία με πολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις  φαίνεται πως δεν έχει την ίδια  δύναμη στην Αγγλία που έχει σε άλλες χώρες της Ευρώπης ίσως λόγω της θέσης της αλλά  και ιστορικών συγκυριών που καθόρισαν την εξέλιξη της τότε Αγγλίας 

Ο Ερρίκος ο Γ , ενσαρκώσει ίσως όλες αυτές τις τάσεις και τις δυνάμεις που διαμορφώνουν την εξέλιξη τηης Αγγλίας.

  Από 1212 -1272 βασιλιάς της Αγγλίας. 

 Παντρεύεται Γαλλίδα βασίλισσα Ελεονόρα της Προβηγκίας. Ήδη ο παππούς του Ερρίκος ο Β αρχίζει να δίνει μια Αγγλία με διάφορά προσαρτημένα εδάφη (Νορμανδία, Βρετάνη, Μαιν, Ανζού Γασκώνη)   που δίνει μια πρώτη ιδέα της αυτοκρατορίας που θα εξελίσσονταν στην συνέχεια.

Συγκρούεται με τους τιτλούχους  (βαρώνους κ,λ,π,) Κάνει προσπάθεια υποβάθμισης της Μάγκνα Κάρτα αλλά τελικά οι βαρώνοι καταφέρνουν να την διατηρήσουν σε ισχύ.

Επι πλέον δίνεται ισχύ σε ένα Συμβούλιο Ευγενών που θεωρείται πως αποτελεί την αρχή του Αγγλικού Παλιαμεντ και κατά κάποιον τρόπο οι ευγενείς πετυχαίνουν την συγκυβέρνηση.

Η ΑΓΓΛΙΑ ΑΠΟΚΤΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗς ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗ

 ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΥΡΩΠΗ!

Ενώ η μέχρι τότε η ιστορία της Αγγλίας είναι αυτή ενός μεγάλου νησιού που ο καθένας από την γειτονική Ευρώπη μπορεί να αποικίσει και να διεκδικίσει μόλις  από τον 13ο αιώνα και έπειτα .

Ο βασιλιάς Εδουάρδος Α (1239-1307),  γιος του Ερρίκου του Γ, ενσαρκώνει αυτήν την φάση της ιστορίας της Αγγλίας. 

  Ο Εδουάρδος το 1268 μ.Χ έλαβε μέρος  έλαβε μέρος σε μεγάλη Σταυροφορία υπό την αιγίδα του βασιλιά της Γαλλίας . Παρ όλο που το μεγάλο μέρος του στρατεύματος εξομλοθρεύτηκε από επιδυμίες και ναυάγια, ο Εδουάρδος με λίγες δυνάμεις έφτασε στην Ακρα και ζήτησε την βοήθεια των Μογγόλων που επετέθηκαν στο Χαλέπι. Μετά από δυσχέρείς συνθήκες επιστρέφοντας μαθαίνει τον θάνατο του πατέρα του το1272. Επέστρεψαν από την Γαλλία με την σύζυγό του Ελεωνόρα της Καστίλιας για να αναλάβουν την βασιλεία το 1274

Ο Εδουάρδος κατέκτησε οριστικά την Ουαλία και εκτέλεσε βάρβαρα τους αρχηγούς της, που την ενσωμάτωσε στο Αγγλικό βασίλειο και προώθησε τακτικές καθυποταγής των Ουαλλών ενώ στη συνέχεια αντιμετώπισε προβλήματα με τους Σκώτους και έκανε ειδικές συμφωνίες υποταγής ορισμένων περιοχών τους.

Στην διάρκεια της βασιλέιας του η Αγγλία αναδείχθηκε σαν ενιαίο και ισχυρό κράτος. Για να το πετύχει αυτό έκανε τα εξής:

 α. Επιπλέον φόροι για όλους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την εξίσωση λαού και ευγενών και πάνω σε αυτό κτίστηκε αυτό που λέμε σήμερα ¨Κοινοβουλευτική Δημοκρατία".

'β. Κατάσχεση εκκλησιαστικής περιουσίας και ρήξη με το παπαικό καθεστώς

γ. Διώξεις και εκτελέσεις των πλούσιων Εβραίων και δήμευση των περιουσιών τους. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που καταγράφονται διώξεις Εβραίων στην Ευρωπαική ήπειρο. Για να καλύψει τα εγκλήματα που έγιναν έρριξε το φταίξιμο σε κάποιους κακοποιούς που έπνιγαν   Εβραίους στη θάλασσα, τους οποίους  τους είχαν  φόρτώσει σε καράβια για να τους απομακρύνουν από την Αγγλία. Αυτό όμως, γίνονταν όμως με προγαμματισμό και μεθόδους που ξεκινούσαν από πάνω.

Ο Εδουάρδος Β γυιος του Α δεν έδειξε τον δυναμισμό που απαιτούσαν οι περιστάσεις και τελικά φυλακίστηκε και πέθανε σαν"ανάξιος"

Κατά την βασιλεία του Εδουάρδου Γ ξεκινάα ένας μακροχρόνιος και 

αιματηρός πόλεμος μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας. Αφορμή τα εξής ανορθόδοξα. 1. Ο Άγγλος βασιλιάς ήταν υποτελής στον Γάλλο από παράδοση. 2. Η Αγγλία κατέχει πολλές Γαλλικές επαρχίες. 3. Τους Γάλλους επιρρεάζει άμμεσα ο πάπας που έχει μερίδιο και στα έσοδα. Ο Εδουάρδος Γ βρίσκεται νόμιμος διάδοχος του Γαλλικού θρόνου από κληρονομικά από την μητέρα του

Γι αυτούς τους λόγους αλλά και για οικονομικούς ο Εδουάρδος αφού κλείνει ειρήνη με την Σκωτία μετά από σύντομη νίκη του, ξεκινά το έτος 1340  έναν μακρύ πόλεμο εναντίον της Γαλλίας με εκστρατίες σε Γαλλικά εδάφη λεηλασίες και κααστροφές Γαλλικών πόλεων των αιφνιδιασμένων Γάλλων.

 O EKATONTAETHΣ ΠΟΛΕΜΟΣ  

σαν συνέχεια της περιόδου των σταυροφοριών

Οι  Σταυροφορίες φέρνουν την πνοή του πολέμου στην Ευρώπη.  

 Οι σταυροφορίες ζητούν ακόμα την επικράτηση του ισχυρότερου στην  περιοχή τους, της Δυτικής Ευρώπης.

 Μετά από τις αιματοβαμένες σταυροφορίες (1095μ.Χ. έως .....) στις οποίες συμμετείχαν ενεργά και συνεργατικά και οι δύο λαοί ήρθε στις χώρες αυτές πλούτος και δύναμη και μια πιο εκλεπτυσένη και ευχάριστη ζωή, κυρίως στους σταυροφόρους  που έγιναν από αυτό πιο ισχυροί.

Οι σταυροφορίες, οι οποίες έγιναν αρχικά,  όπως ισχυρίστηκαν, για την ελευθέρωση των Άγιων τόπων από τους Άραβες και Εβραίους,, όμως στην συνέχεια οι σταυροφόροι βρήκαν κοινά σημεία με τους εχθρούς και  ανταμείφθηκαν  πλουσιοπάροχα εφόσον,  οι ανερχόμενες δυνάμεις των Δυτικών  χωρών, πάτησαν πόδι και έβαλαν χέρι στις ισχυρές και προσοδοφόρες περιοχές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,  και έτσι  οι χώρες τους ισχυροποιήθηκαν αισθητά.

 Να θυμηθούμε τις πολιορκίες της Κωνσταντιούπολης 

1203 μ.Χ. πολιορκία Κωνσταντινούπολης  από σταυροφόρους Δ Σταυροφορίας

1204μ.Χ. Άλωση Κωνσταντινούπολης από Σταυροφόρους Δ  από Σταυροφόρους που μετά από αυτό ιδρύθηκε η Αυτοκρατορία της Νίκαιας για να δώσει το

 1235μ.Χ. την επόμενη πολιορκία της "Λατινικής " Κωνσταντινούπολης σε συμμαχία με τους  παραδοσιακούς επιδρομείς του Βυζαντίου τους Βουλγάρους και

1260-61μ.Χ. πολιορκία και άλωση από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας για να ξανακάνουν την Κωνσταντινούπολη πάλι Βυζαντινη!. 

Είναι φανερό,  πως οι ίντριγκες τελικά δεν αφορούν μόνο τις βασιλικές αυλές και τις ερωτικές προσδοκίες των  δεσποινών τους, αλλά είναι η "μεγάλη'" και  ουσιαστικά  η μοναδική πολιτική των λαών αυτών, που με αυτόν τον τρόπο ισχυροποιήθηκαν και επικράτησαν στους επόμενους αιώνες

Το επόμενο αιώνα η πολιορκίες και η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς ήταν απλή υπόθεση καθώς βέβαια διατηρούσαν άριστες σχέσεις με τους Αγγλογάλους και αυτό μέχρι να έρθει και η σειρά τους (βλέπε Ανατολικό Ζήτημα)

O EKATONTAETHΣ ΠΟΛΕΜΟΣ  

σαν σύγκρουση του Γαλλικού στέμματος με τα ΑγγλοΝορμανδικά φέουδα 

Η Γαλλία είχε πλέον  πρόβλημα με τους Νορμανοεγγλέζους γείτονές τους που επεκτείνοντας συστηματικά και με καθε τρόπο και ήταν πάντα απείθαρχοι στο Γαλλικό στέμμα. Γι αυτό,

ο πόλεμος μεταξύ της Αγγλίας και της Γαλλίας  έγινε από 1337μ.Χ. έως 1453μ.Χ.) που  είχε πολλές διαφορές  να επιλύσει

ονομάστηκε πόλεμος των δύο ρόδων και κατέληξε με την καταστροφή των μεγάλων φέουδων και την  δύναμη των βασιλέων να μεγαλώνει. Ιδιέταιρα στην Αγγλία έχουμε την ισχυροποίηση της μοναρχίας  με άνοδο στον θρόνο του πανίσχυρου Ερρίκου του 7ου. 

 O EKATONTAETHΣ ΠΟΛΕΜΟΣ  και οι κοινωνικοί μετασχηματισμοί

Αυτός ο πόλεμος που ονομάστηκε πόλεμος των δυο ρόδων και  διαρκούσε ενώ στο πέρασμα των δεκαετιών,- ενώ  οι βασιλιάδες άλλαζαν και  ο πόλεμος εξακολουθούσ-ε,  είχε και τα καλά του (γι αυτούς που τον έστηναν).

 Οι δύο λαοί Άγγλοι -Γάλλοι αλλά και άλλοι που εμπλάκησαν στην διάρκεια όπως η Ισπανία, εκτός από τις πολιτικές της πανουργίας και των εκστρατειών σε κατοικημένες ζώνες, ασκήθηκαν και στις πολεμικές τακτικές και στα εδάφη τους με αποτέλεσμα να γίνουν πολύ αξιόμαχοι ιδιέταιρα στον πόλεμο που γίνεται υποχθόνια ακόμα και στις τεχνικές της φοροδιαφυγής και του παράνομου κέρδους.

Θα μπορούσε να πει κανείς  πως μπήκαν τα θεμέλια  τις καταχθόνιες παρεμβάσεις και τις ψυχροπολεμικές τακτικές των ημερών μας.

 O EKATONTAETHΣ ΠΟΛΕΜΟΣ και η επιδημία της πανώλης 

Ταυτόχρονα όμως πλην των ωφελειών που είχαν, αντιμετώπισαν  και τα κακά από τις εκστρατείες αυτές. 

Εκτός από την απώλεια των παραδοσιακών αρετών και ανθρώπινων αξιών, κτύπησε και μια φοβερή πανδημία πανώλης που την ονόμασαν μαύρο θάνατο και θεωρήθηκε ότι την έφεραν οι Σταυροφόροι από τις εκστρατείες τους.

Από αυτήν πέθανε το 1/3 του πληθυσμού της Ευρώπης, ήτοι 25 εκατομύρια άνθρωποι. Η Αγγλία επλήγη ιδιέταιρα από αυτό, γιατί ενώ η επιδημία φαινόταν ότι  έφευγε, τον επόμενο χρόνο επανερχόταν. 

Όμως ο θάνατος πολλών ανθρώπων και οι κτηματικές εκτάσεις που έμεναν χωρίς ιδιοκτήτες, έκαναν κάποιους άλλους να ευημερήσουν καθώς έπαιρναν και καλλιεργούσαν τις εκτάσεις αυτες και έτσι πλούτιζαν.

 Αλλά και οι μεγάλοι γεοκτήμονες πλήρωναν τώρα καλά τους εργαζόμενους για να καλλιεργήσουν την χέρσα γή τους, λόγω της έλλειψη εργατικών χεριών Αυτό επίσης, έκανε όσους τεχνίτες απέμειναν πολύτιμους και οι αμοιβές τους αυξήθηκαν.

 Έτσι τελικά ανέβηκε πολύ το βιωτικό επίπεδο των κατώτερων τάξεων που ήταν πλέον αμοιβόμενοι. 

Αντίστοιχα πολλά προβλήματα που είχαν οι άρχοντες με την βασιλική εξουσία κατέρρευσαν με ττων αρχόντων στον πόλεμο,  όπου ο κάθε άρχοντας έφερνε τον δικό του στρατό και μπορούσε να κάνει ότι ήθελε ακόμα και εγκληματικές ενέργειες χωρίς να τιμωρείται.

Έτσι με βελτιωμένη την θέση τους με βιομηχανία και εμπόριο σε άνθηση με τις ξένες τράπεζες Φλωρεντιανών και Λομβαρδών που  φτώχηναν στα χρόνια του πολέμου να περνάν σε Εγγλέζικα χέρια, για κάποιους λόγους λαός και άρχοντες μπαίνουν στην διοίκηση, στα Παρλαμέντα.

Η ΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Το κλίμα του δια του πολέμου και άλλων απαιχθών καταστάσεων και μεθόδων επηρρέασε και την Καθολική εκκλησία. Ήταν η εποχή όπου οι ανώτεροι κληρικοί ζούσαν στη χλιδή ενω οι κατώτεροι ιερείς και πιστοί δεινοπαθούσαν. ¨ηταν η εποχή που όσους εναντιώνονταν σε αυτό.τους πήγαιναν στην πλατεία Σμιθφιλντ και τους έκαιγαν ζωντανούς σαν μάγους και αιρετικούς

Στην περίοδο αυτή  που πουλούσαν την ηθική άνεση και καλοπέραση σε πανάκριβα συχωροχάρτια που πολλές φορές εκβίαζαν την αγορά τους από τους πιστούς.

Τότε έπαισαν οι πρώτοι σπόροι για την αυτοδυναμία της Αγγλικής Εκκλησίας το οποίο έγινε πολύ αργότερα

στην Γαλλία παράλληλα έχουμε 

ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Στα 1364-1380 στην Γαλλία ενθρονίζεται βασιλιάς ένας άξιος άνθρωπος ο Κάρολος ο Ε της Γαλλίας. που διαδέχεται τον πατέρα τουΙωάννη Καλό  που είχε ηττηθεί από τους Άγγλους και είχε συλληφθεί αιχμάλωτος στην μάχη του Πουατιέ το 1554 

Ο Κάρολος που δεν μοιάζει με τον εύρωστο πατέρα του γιατί είναι μάλλον αδύνατος και ασθενικός είναι εξαιρετικά ευφυής και στην περίοδο αυτή όταν αντικαθιστά τον αιχμάλωτο πατέρα του 

Μέσα στην Γαλλία έχει αρκετές συμπάθειες και έναν μεγάλο εχθρό ο οποίος τελικά πεθαίνει. Κάνει προσπάθεια να συγκεντρώσει χρήματα με φόρους ενώ ο βασιλιάς της Αγγλίας Εδουάρδος Γ ζητάει πίσω τις Γαλλικές επαρχίες και χρήματα γισ να ελευθερώσει τον αιχμάλωτο βασιλιά της Γαλλίας Ιωάννη. Ο Κάρολος αρνείται, ο ΕδουάρδοςΓ εκστρατεύει στην Γαλλία αλλά δεν κερδίζει  την νίκη που χρειαζόταν και έτσι μειώνει τις απαιτήσεις του σε μια επαρχία και μικρότερο χρηματικό ποσό.

Ο Κάρολος χάνει σχεδόν όλη την οικογένειά του και έχει προβλήματα υγείας αλλά ανεβαίνει στον θρόνο και κάνει καλές προσπάθειες να απαλλάξει την Γαλλία από ομάδες ληστών που λεηλατούσαν την ύπαιθρο. 

Σημειώνει μεγάλες επιτυχίες για την Γαλλία στο εκαντοετή πόλεμο, με συμμαχία με τον βασιλιά της Καστίλης και την ναυπήγηση στόλου ,  επανακτώντας Γαλλικά εδάφη που είχαν περιέλθει στους Άγγλους με την συνθήκη του Μπρετινί, και προσπαθεί για την δικαιοσύνη και το κοινό καλό.

Ο αντίστοιχος Άγγλος βασιλιάς είναι ο μαύρος πρίγκιπας. Εδουάρδος, γυιός του Εδουάρδου Γ κάνει προσπάθειες για την Αγγλική υπεροχή αλά είναι άρρωστος και παθαίνει για να ανέβει ο γυιός του 

Ριχάρδος του Μπορντώ  1377-1399) που κηδεμονεύονταν ως ανήλικος.  Στην περίοδο αυτή και ενώ δημοσιεύεται  ο κόσμος ζητάει ίσα δικαιώματακαι επιρρεασμένος από την ποίηση του Λανγκλάντ "Πέτρος ο γεωργός". Εξελίσεται και διογκώνεται και γίνεται η "επανάσταση των χωρικών" στην οποία ενώθηκαν και αστοί, και σαν στρατός πλέον βάδισε προς το Λονδίνο με αιτήματα κατά του σκληρού θείου του Ιωάννη της Γάνδης.

πίσω στην Αγγλία 

ο Ερρίκος ο Ζ ( 1485- 1509)

Από την  Δυναστεία των Τυδόρ-καταγόταν από τον Εδουάρδο τον 3ο, 

κατέπνιγε κάθε απόπειρα των ευγενών να αποκτήσουν τα παλιά τους δικαιωματα

Ερρίκος ο Η (1509 έως 1547)

Γνωστός για την αδυναμία του στις γυναίκες παντρεύτηκε έξη φορές

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να οριστικοποιηθεί το σχίσμα με την καθολική εκκλησία το οποίο βέβαια ήταν και επιθυμία των Άγγλων να σταματήσει η παπική επιρροή στην χώρα τους. 

ΠΗΓΕΣ 

Η ιστορία της Αγγλίας  Νίκος Τσιφόρος Αθήνα 1977

Η Ιστορία της Ανθρωπότητας  H.W.Van Loon

https://lifesciencefiction.blogspot.gr/2013/05/e.html

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CF%83%CE%B7_%CE%93%CE%B7

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%B1%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%AE%CF%82_%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%95%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82

Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας - Βικιπαίδεια