της Δήμητρας Σπανού
Η Ινδοευρωπαϊκή φυλή
Είναι η σημαντικότερη από της Αρχαίες φυλές. Η αχική θέση τους γύρω στο 5000π.Χ. εντοπίζεται περίπου στις ακτές της Κασπίας θάλασσας, στις στέππες της Ευρασίας κάπου μεταξύ Εύξεινου Πόντου, Ανατολικής Περσίας και Δυτικής Ασίας Περσίας . Γύγω στο 3000π.Χ. από τα φύλα αυτά ξεκίνησαν δύο μεταναστευτικά ρέυματα το ένα κινήθηκε προς τα δυτικά , στην Ευρώπη και το άλλο προς τα νότια όπου αρχικά εγκαταστάθηκε στα οροπέδιο του Ιράν και εξ αυτού πήραν το όνομα Άρειοι. Στους επόμενους αιώνες ένα τμήμα από αυτούς τους Αρείους, με αρχηγό τον Ζαρατούστρα, κινήθηκε προς νότια , ακολουθώντας την ροή του Ινδού ποταμού. Όσοι έμειναν δημιούργησαν τις μισοανεξάρτητες κοινότητες των Μήδων (στον νότο) και των Περσών
Οι Μήδοι :,Κατά αφού απελευθερώθηκαν από τους Ασσύριους, οι Μήδοι δημιούργησαν είχαν για τέσσερες γενιές (κατά τον 7-6ο π.Χ. αιώνα) υπό τον ελεγχο τους, μεγάλο μέρος του σημερινού Ιράν . Έκαναν εκστρατείες και συγκρούστηκαν με άλλα Ινδοευρωπαϊκά φύλα που είχαν κατέβει σε νοτιότερες παριοχές της Ευρώπης, όπως την Ελληνική χερσόνησο και τα νησιά του Αιγαίου
και πρός τα
Δυτικά, έως την Μικρά Ασία, και πρωτεύουσα τα Εκβάτανα εκτός από ένα διάστημα που επικράτησαν οι Σκύθες
Ώσπου το 550 ο βασιλέας της Περσίας Κυρος ενσωμάτωσε την χώρα τους Μηδία στην αυτοκρατορία του.
Οι Πέρσες, λαός επίσης ινδοευρωπαϊκής καταγωγής, έφτασαν από την Κεντρική Ασία στο σημερινό Ιράν
και το 550π.Χ. ανέπτυξαν μια μεγάλη αυτοκρατορία έως και τη Μικρά Ασία, επί του βασιλέα Κύρου του Μέγα διαδίδοντας την γλώσσα τους τα Φαρσί, και τον πολιτισμό τους, επί της Δυναστείας των Αχαιμενιδών έως το 330π.χ. Την περίοδο εκείνη προστέθηκαν στην επικράτεια των Περσών χώρες όπως η Λυδία, η Μειδία, η Βαβυλώνα.
Στην Βαβυλώνα ο Κύρος επέδειξε διάθεση για ελεύθερη διακυβέρνηση, ελεθέρωσε δούλους και κατέγραψε ανθρώπινα δικαιώματα. (Γνωστός ο Κύλινδρος του Κύρου)
Αντίθετα, δύο πρώτες βρίσκονταν στην επικράτεια των Ελλήνων που είχαν επίκρατήσει στην Μικρά Ασία των Φοινίκων λόγω της μεγάλης ναυτικής δύναμής και του εμπορίου. Όταν οι Πέρσες έφτασαν σαν κατακτητές στα παράλια της Μικράς Ασίας ζήτησαν από τις Ελληνικές περιοχές της Μικράς Ασίας να πληρώνουν φόρους και να αναγνωρίσουν τον Πέρση βασιλέα. Αυτό θεωρήθηκε η αρχή της μετέπειτα σύγκρουσής τους με τους Έλληνες στις τρεις εκστρατείες που
Συμπίπτουν επίσης και με την ιστορική για την Ελλάδα περίοδο των Περσικών πολέμων κατά τους οποίους οι Πέρσες εκστράτευσαν τρεις φορές με στόχο να κατακτήσουν την Ελλάδα αλλά απέτυχαν : 492π.χ. (βασιλιάςο Δαρείος) το 489π.Χ. όπου υπέστησαν ήττα στην μάχη του Μαραθώνα. Την τρίτη εκστρατεία ανέλαβε ο επόμενος βασιλιάς ο Ξέρξης όπου νικήθηκε στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας.
Ακ. Από την παλιά περσική αυτοκρατορία απέμεινε μόνο το βασόλειο των Σελευκιδώνόμα την Αίγυπτο, την κοιλάδα του Ινδού και την Θράκη.
Η αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών καταλύθηκε από τον Μακεδόνα βασιλιά Αλέξανδρο και η ανάμειξη των λαών με Ελληνικά στοιχεία έδωσε στην συνέχεια το Ελληνιστικό πολιτισμό ώστε ο πυρήνας τηςπαλιάς περσικής αυτοκρατορίας απετέλεσε την αυτοκρατορία των Σελευκιδών
Η αυτοκρατορία των Σασσανιδών βρίσκεται στην συνέχεια υπό την κυριαρχία των Πάρθων ενός παλιού ιρακινού λαού επιρρεασμένου από ελληνιστικά στοιχεία όμως στους επόμενους αιώνες με την δυναστεία των Σασσανιδών μια επιθετική δυναστεία που επιχειρεί και καταφέρνει να επαναφέρει πάλι την κυριαρχία της περσικής αυτοκρατορίας. 224π.Χ. έως 651μ,Χ,
που ήταν η τελευταία προισλαμική αυτοκρατορία . ( Ταυτόχρονα στα Δυτικά επικρατεί ο Χριστιανισμός)
Στόχος των Σασσανιδών ήταν να ξεριζώσουν τον Ελληνιστικό πολιτισμό και να τον αντικαταστήσουν με τον αναζωογονημένο Ζωοαστρισμό.
Ο Ζωοαστρισμός είναι από τις παλαιότερες ζώσες θρησκείες . Επικράτησε στην Περσική αυτοκρατορια μέ κρατική υποστήριξη. Διαατηρεί ορισμένες πολιές πρακτικές και έχει ομοιότητες με τον Ινδουϊσμό της Βεδικής περιόδου
Το σημερινό Ιραν
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AE%CE%B4%CE%BF%CE%B9
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%81%CF%83%CE%B5%CF%82
https://sites.google.com/site/romeandromania/hellenism/selevkides
Η ιστορία της ανθρωπόеητας H. W. Van Loon